Akcja książki toczy się w latach 1939-1947. Opowiada o dwojgu młodych, zakochanych w sobie ludzi - Meli i Michale, którzy brali udział w walce przeciwko hitlerowskiej okupacji i którym wojna przerwała najlepsze chwile życia.Postacie Meli i Michała mają swoje pierwowzory w realnym życiu. Zofię i Alfreda rozdzieliła wojna, nie dane im było żyć razem, ale w sferze emocjonalnej pozostali sobie wierni. Pielęgnowali w sobie uczucie, które zrodziło się w młodości i trwało całe życie. Po wojnie założyli własne rodziny. Zofia była przekonana, że Alfred nie żyje, tymczasem mężczyzna został zesłany na Sybir, z którego wrócił w latach czterdziestych, ale już nie udało mu się jej odnaleźć. Zofia po kilku latach ukrywania się przed bezpieką, wyszła za mąż na Ziemiach Odzyskanych, a następnie wyjechała z mężem do Kanady.Bohaterowie książki odnaleźli się dopiero po latach. Pani Zofia opisała swoje wspomnienia okupacyjne w "Kombatanckich Zeszytach Historycznych" (Nr 1, Warszawa 1992 r.). Artykuł "Znałam Srogiego" przysłała do redakcji do Polski z Kanady, w której mieszkała już od 37 lat. Pan Alfred przeczytał te wspomnienia i dzięki nim ustalił miejsce zamieszkania swojej byłej narzeczonej. Nawiązał z nią kontakt. Obydwoje byli już wtedy wolni. W 1995 roku spotkali się w Montrealu. Postanowili związać się węzłem małżeńskim i tym samym spełnić swoje oświadczyny z 1939 roku.W roku 1997 Zofia wróciła na stałe do Polski. Na lotnisku Okęcie w Warszawie oczekiwał na nią Alfred z bukietem 57 czerwonych róż. Liczba róż symbolizowała 57 lat - tyle, ile minęło od czasu, gdy rozstali się ze sobą. Od 18 lat są szczęśliwym małżeństwem, kochają się i wzajemnie się o siebie troszczą.I jeszcze jedna ciekawostka. Autor powieści, Jan Chruśliński, bohaterkę powieści zna od dziecka, gdyż ich rodziny mieszkały po sąsiedzku, a tata Zofii był jego ojcem chrzestnym.